معنی خله چشم - جستجوی لغت در جدول جو

خله چشم

لغت نامه دهخدا

خیم چشم

(مِ چَ / چِ)

قی چشم. ریم چشم. کثافت دور چشم برنشسته. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

گل چشم

(گُ لِ چَ / چِ)

سفیدی کوچک که بر سیاهی پیدا آید. (غیاث). داغی که در سیاهی چشم گل کند. (آنندراج). گل دیده. (مجموعه مترادفات ص 301)

لغت نامه دهخدا

خم چشم

(خَ مِ چَ / چِ)

قی و آب خشک چشم. ریم چشم. (یادداشت بخط مؤلف)

لغت نامه دهخدا

یله یشم

(یِلْ لی)

نام کوهی است در حوالی قزوین که صورت حیوانات و غیر حیوانات هم در آنجا پدید آیند همه سنگ شده و متحجرگشته. (برهان) (از ناظم الاطباء). ظاهراً صحیح کلمه یله بشم است نه یله یشم. قزوینی در آثارالبلاد چ ووستنفلد ص 328 آرد: ’یل، ضیعه ای از ضیاع قزوین در سه فرسنگی آن. بدانجا کوهی است که آن را ’یله بشم’خوانند. کسی که بر این کوه بالا رفته مرا حکایت کرد که بر آن صور جانورانی را که خدای تعالی به صورت سنگ سخت مسخ کرده دیده است’. (از حاشیۀ برهان چ معین)

لغت نامه دهخدا

گله چشمه

(گُ لَ / لِ چَ مَ / مِ)

دهی است از دهستان احمدآباد بخش فریمان شهرستان مشهد که در 42هزارگزی شمال باختری فریمان واقع شده است. هوای آن معتدل و سکنۀ آن 44 تن است. آب آنجا از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات، پنبه و شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

آبله چشم

(بِ لَ / لِ یِ چَ / چِ)

دانۀ سفید یا سرخی که بر ظاهر چشم پدید آید و در تداول عامه آن را تورک گویند

لغت نامه دهخدا

تبه چشم

(تَ بَهْ چَ / چِ)

تباه چشم. رجوع به تباه چشم شود

لغت نامه دهخدا

خیره چشم

(رَ / رِ چَ / چِ)

بی شرم. ستهنده. لجوج. حسیر. محسور. آنکه از بدی به پند و درخواست و تهدید بازنایستد. (یادداشت مؤلف). عنید. خودسر. خودرای. خیره سر. خیره سار

لغت نامه دهخدا

خله چوب

(خَ لَ / لِ)

چوب درازی که بدان کشتی رانند. (برهان قاطع) (از ناظم الاطباء). خله

لغت نامه دهخدا

خفته چشم

(خُ تَ / تِ چَ / چِ)

خوابیده چشم. آنکه چشم مخمور دارد، آنکه چشم باز ندارد. افتاده چشم. اعمش. (زمخشری)

لغت نامه دهخدا

خشک چشم

(خُ چَ / چِ)

مردم بیحسی که از چشمش اشک جاری نمیشود. (ناظم الاطباء). مردم بی عاطفه ای که در مقابل حوادث عاطفی بهیجان نمی افتد

لغت نامه دهخدا

خانه چشم

(نَ / نِ یِ چَ / چِ)

چشم خانه. حدقۀ چشم. لخج. (منتهی الارب) :
کی دگر از خانه چشمم قدم بیرون نهی
ز استانت بردم آنجا خاک دامنگیر را.
کلیم (از آنندراج).
پیام دیده ام ای اشک تر بخواب رسان
بیا و خانه چشم مرا به آب رسان.
معصوم کاشی (از بهار عجم)

لغت نامه دهخدا

خبث چشم

(خُ ثِ چَ)

به اشارۀ چشم و ابرو و تعنت و تشنیع کردن و آنرابه عربی خبث حدقه گویند. (از آنندراج) :
ز یک غفلت بخبث چشم و ابرو
سیه رو وانمایندت چو زنگی.
یحیی کاشی (ازآنندراج)

لغت نامه دهخدا